Chirurg naczyniowy. Problemy z żyłami.
Przewlekła niewydolność żylna jest wrodzonym lub nabytym zaburzeniem funkcji naczyń żylnych, wywołanym niewydolnością zastawek żylnych. Jest to najczęściej występujący zespół chorób naczyń kończyn dolnych. U dorosłych Polek pojawia się w około 61%, mężczyznom zaś doskwiera w 38%. Traktowana jest więc jako choroba cywilizacyjna. Do pierwszych objawów chorób żył w 
tym przewlekłej niewydolności żylnej zalicza się uczucie dyskomfortu i ciężkości nóg narastające pod koniec dnia. Pojawia się również rozpieranie i palenie w nogach, bolesne skurcze łydek głównie w porze nocnej. W początkowym etapie choroby pojawia się niewielki obrzęk stóp lub kostek, który wraz z postępującą chorobą sięga kolan oraz zmiany troficzne skóry, przebarwienia i wypryski. Zaawansowana postać choroby prowadzi do brunatnych przebarwień i obrzęków skóry, słabej elastyczności skóry, owrzodzeń. W przebiegu przewlekłej niewydolności żylnej występują zmiany naczyniowe, najczęściej są to „pajączki”, żyły siateczkowate i żylaki. „Pajączki” to efekt poszerzonych do 1 mm średnicy naczyń włosowatych o zabarwieniu skóry na brunatno- czerwono lub niebiesko- sine. Nie powodują zwykle żadnych dolegliwości, ale są defektem kosmetycznym. Żyły siateczkowate określa się jako niewyczuwalne rozszerzenia podskórne żył do około 4 mm, żylaki zaś są palpacyjnymi, wyczuwalnymi podskórnymi żyłami powyżej 4 mm.
Chirurg naczyniowy. Etiologia choroby.
Występowanie przewlekłej niewydolności żylnej rośnie wraz z wiekiem, 75% chorych dziedziczy ją, bardziej doskwiera kobietom niż mężczyznom. Do pozostałych czynników zalicza się nadwagę i otyłość, stosowanie hormonalnej terapii zastępczej oraz hormonalnej antykoncepcji. Dodatkowo ciąża i porody, przewlekłe zaparcia, palenie tytoniu zbyt obcisłe ubrania, wysokie obcasy i mała aktywność fizyczna. Należy omijać nadmierną ekspozycję na ciepło, zbyt gorące kąpiele, solarium, opalanie na słońcu oraz charakter wykonywanej pracy- długotrwała pozycja stojąca lub siedząca. Chirurgia naczyniowa stosuje wiele metod uśmierzających ból oraz całkowitego pozbycia się problemu. Diagnostyka chorób żylnych rozpoczyna się od badania USG metodą Dopplera zwanego ultrasonografią dopplerowską. Jest to bezinwazyjne badanie określające przyczynę i stopień zaawansowania choroby żylnej.
Chirurg naczyniowy. Leczenie schorzenia uzależnione jest od stopnia zaawansowania zmian chorobowych. W pierwszym stadium jest to leczenie zachowawcze – stosuje się terapię uciskową (kompresjoterapię) polegająca na zastosowaniu kontrolowanego, ściśle określonego ucisku na kończynę. Kolejnym elementem leczenia zachowawczego jest fizykoterapia, która obejmuje uprawianie sportu takich jak jazda na rowerze, pływanie, bieganie. Ważna jest również farmakoterapia, mimo że nie usuwa żylaków, wspomaga ją, leczy i zapobiega nasilaniu się dolegliwości. Zaawansowane zmiany naczyniowe leczy się skleroterapią. Jest to metoda zamykania rozszerzonych naczyń żylnych, która polega na wstrzyknięciu do żylaków specjalnej substancji, prowadzącej do zwłóknienia naczyń żylnych i ich zanikania. Stosuje się również krioobliterację, polegającą na zamykanie żył przez ich zamrożenie przy pomocy sond mrożących. Najskuteczniejszą i najbardziej klasyczną metodą jest podwiązanie niewydolnego ujścia żył, a następnie jego usunięcie. Coraz częściej zaczynają być wprowadzone mało inwazyjne metody leczenia żylaków np. wewnątrzżylna laserowa obliteracja żyły odpiszczelowej lub odstrzałkowej, wykorzystującą energię lasera do zamknięcia chorego naczynia. Kolejną metodą niwelowania żylaków jest metoda wykorzystująca fale radiowe o wysokiej częstotliwości zamykająca żyły wewnątrznaczyniowo. Nie należy bagatelizować przewlekłej niewydolności żylnej, gdyż nieleczona prowadzi do ciężkich powikłań.
